“Omdat ik wil laten zien hoe groot de afkeer tegen, het taboe en de discriminatie jegens sekswerkers en transgenders is” Door Ana Paula Lima

In de media is een artikel aan mij gewijd. Ik zou op sekssites staan. Het is mij een raadsel, maar iemand heeft op de één of andere manier foto’s van mij weten te bemachtigen en deze foto’s gebruikt (lees: misbruikt). Het is niet de eerste keer dat foto’s van mij door andere personen via onder andere social media worden misbruikt. Ik sta dus NIET op de in de media genoemde sites. Dit soort ongefundeerde ‘berichten’, belust op sensatie, zonder het natrekken van de feiten zijn mede oorzaak van de haat en het onbegrip jegens transgenders en sekswerkers. Dit gebeurt ook in Nederland; zo waren er vorig jaar twee transvrouwen vermoord (één in Arnhem en één in Duivendrecht). Aandacht van de media en van organisaties (die geacht worden om voor deze groep mensen op te komen) was er vrijwel niet. Dit onbegrip en haat wordt mede door op sensatie beluste media aangewakkerd.

De gehanteerde woorden en intonatie reflecteren de transfobie en het gebrek aan respect waar transgenders wereldwijd dagelijks mee te maken hebben. Ik word als man genoemd in de media. Een grotere belediging voor een transvrouw is bijna niet denkbaar. Mede hierdoor worden transgenders en vooral transvrouwen gedwongen om als sekswerker te werken.

Dagelijks wordt er een transvrouw vermoord, vanwege het feit dat zij een transvrouw is. Media geven hier geen aandacht aan. Dit is een belachelijke situatie en daarom zal ik altijd blijven vechten voor de rechten van transgenders. Ik heb in het verleden ook als sekswerker moeten werken. In 2003 arriveerde ik in Europa via mensenhandel. Ik kwam uit een arme familie in Brazilië. Mijn ouders waren gescheiden en ik werd niet door mijn familie ondersteund of geholpen. Ik moest voor mijn eigen veiligheid vluchten. Om naar Europa te vluchten moest ik als sekswerker aan de slag; ik kon als transgender nergens een reguliere baan vinden. In mijn beginjaren in Europa kwam ik hierdoor in de seksindustrie terecht; ik had geen andere keuze. Ik heb altijd geprobeerd om uit de seksindustrie te komen; de lijst met diploma’s en certificaten is lang, maar door vooroordelen tegen transgenders werd ik altijd afgewezen. Hierdoor bleef ik noodgedwongen als sekswerker werken.

Ik deel mijn verhaal altijd, omdat ik wil laten zien hoe groot de afkeer tegen, het taboe en de discriminatie jegens sekswerkers en transgenders zijn. Ik had de seksindustrie niet gekozen; de maatschappij had die keuze voor mij gemaakt. Ik ben ontzettend trots op mijn verhaal en hoe ik als persoon daar nu ben uitgekomen. Mocht ik morgen wederom gedwongen worden om als sekswerker aan de slag te gaan, dan doe ik dat met trots en met borst vooruit.

Ik vecht voor deze groep mensen, ik ben trots op deze mensen, want zij doen écht werk. Sekswerk ís werk! Sekswerkers betalen inkomensbelasting en BTW, net zoals de heren in maatpak aan de Zuidas geacht worden te doen. Ik doe het sekswerk al heel lang niet meer, maar ik blijf vechten voor mijn mensen, omdat ik weet hoe het is om totaal gemarginaliseerd en gediscrimineerd te worden. Bovenstaande is hier een bewijs van.

Ana Paula Lima,Proud to be Trans!