Op 26 januari organiseerde Trans United een meeting over migratie en integratie van trans people of color in Nederland. Er waren twee sprekers die of nog vluchteling zijn of vluchteling zijn geweest en nu in Nederland wonen. De avond begon met lasagne, wijn en bier. De vergaderzaal was helemaal vol met allerlei verschillende mensen uit de politiek, van de gemeente, studenten en activisten.

Plaats van handeling: COC Amsterdam. De eerst spreker was Verna en ze is een trans vrouw uit Mexico. Ze wist vanaf kleins af aan al dat ze anders was en ontsnapte veel in haar boeken. Ze kreeg de mogelijkheid om aan vele prestigieuze universiteiten te studeren en onderzoek te doen. Waaronder John Hopkins, Harvard, Brown en de universiteit van Groningen. Toen ze al een tijdje in Nederland was, heeft ze voor zichzelf gekozen en is in transitie gegaan. Dit had vele gevolgen voor haar leven. Ze ging van “Prada naar Nada”. Ze kon niet meer terug naar Mexico, omdat haar familie en de mensen het daar niet zouden accepteren. Veel trans mensen worden namelijk vermoord in Mexico. Ze had ook geen verblijfsvergunning, omdat ze met een studentenvisa in Nederland was.

De universiteit adviseerde haar een break te nemen van haar master die ze volgde, omdat het minder goed met haar ging. Ze stonden wel achter haar transitie. Hiermee ging ze van student naar vluchteling. Ze heeft toen een tijd in een vluchtelingenopvang gezeten en is een rechtszaak begonnen om via de legale manier een verblijfsvergunning te krijgen. Haar advocaat zegt dat het mogelijk is, maar haar case is door geen rechter goedgekeurd. Het IND adviseerde haar om terug te gaan naar Mexico en opperde om een schoonheidssalon te openen. Verna zei verontwaardigd “dus dat is wat transvrouwen kunnen? Schoonheidsspecialist of prostitué?”

Zij en haar advocaat gaan nu haar case aan de European Court of Human Rights voorleggen om ervoor te zorgen dat ze in Nederland kan blijven. Ze merkt dat ze anders wordt behandeld nu ze als vrouw gezien wordt. Ze krijgt meer hulp van mensen en ze kan meer kleuren kleding kopen. Ook zegt ze dat echt gender gelijkheid niet mogelijk is, omdat er nu eenmaal biologische verschillen zijn tussen mannen en vrouwen.

“Toen hij in de PC Hoofdstraat liep toen was er een vrouw voor hem die naar achteren keek en haar tasje voor zich trok.”

De volgende spreker was Sean-Claude, een trans jongen uit Jamaica. Hij wist vanaf een jonge leeftijd al dat hij op meisjes viel en een tomboy was. Toen hij 15 was probeerde hij met exercitiën de ‘homo’ uit hem te krijgen wat niet lukte. Hij werd een lesbische activist die altijd anderen mensen dingen bijleerden over de LGB-gemeenschap.

Op school vroeg iemand aan de groep of ze hun borsten weg wilden halen. Een meisje wilde ze houden maar Sean-Claude wilde ze er zeker eraf hebben. Via porno kwam hij erachter wat transgender mensen waren en zag zichzelf op een bepaalde manier in transvrouwen. In zijn LGB groep kwam hij uit de kast als transgender en iedereen lachten hem uit. Na zijn coming-out veranderde zijn energie en werd hij mannelijker. Mensen zeiden dat trans mensen ziek waren, zelfs na de coming out van Caitlyn Jenner. Hij werd belaagd, zijn huis werd met stenen bekogeld en hij werd bedreigd. Er is geen beschermwet voor transmensen in Jamaica maar wel een wet dat mensen verbied om anale seks te hebben. Deze wet wordt vaak verkeerd geïnterpreteerd en gebruikt om hate crimes te plegen. Hij wilde weg uit Jamaica met zijn vriendin.

Bij het immigratie loket in Nederland op Schiphol was hij heel nerveus en moest huilen. De mensen van immigratie zeiden: “don’t worry, you’re safe now.”. Het proces ging erg snel. Hij moest zijn binder laten zien wat oncomfortabel was en moest een paar dagen in de Schiphol gevangenis zitten. Hij vond de gevangenis heel luxe en had bijna niet door dat hij gevangen was. Hij zegt dat zijn proces snel is verlopen omdat hij goed het plaatje past en is ervan bewust dat hij erg veel geluk heeft gehad. De grootste verassing is dat hij nog meer discriminatie ervaart hier in Nederland dan in Jamaica, omdat hij een person of color is. Toen hij in de PC Hoofdstraat liep toen was er een vrouw voor hem die naar achteren keek en haar tasje voor zich trok. Hij begon te lachen omdat het zo bizar was en toen duwde ze ook haar kinderen voor zich uit zodat ze uit zijn buurt waren. Hij wordt constant nagekeken of hij niks crimineels doet. Dit ligt ook erg aan zijn kleding. Als hij een trui draagt dan wordt hij meer nagekeken dan als hij een oxford look heeft. “Ik word behandeld als een man, dit privilege wil ik helemaal niet!” Voordat hij begon met HRT werd hij in Jamaica nagefloten en naar hem gesist. In Nederland kreeg hij meer hulp en werd minder naar hem gekeken. Hij zegt “Ik verliet mijn land voor discriminatie en nu in Holland wordt ik weer gediscrimineerd!” Iemand uit het publiek vraagt of hij voelt dat er een witte redder houding is tegenover people of color in Nederland en hij antwoordt met “een duidelijke ja”. Ze nemen foto’s met hem om hun support te laten zien.

Lees meer over het werk van Trans United op Facebook!