Morgen gaat de Tweede Kamer in debat over CETA, het handelsverdrag tussen de Europese Unie en Canada. Het Europees parlement heeft CETA voorlopig goedgekeurd en nu is het de beurt aan alle lidstaten om een keuze te maken. De regeling is echter zo, dat er maar één land tegen hoeft te stemmen om het gehele akkoord van tafel te laten halen. In de Tweede Kamer is een meerderheid voor het verdrag nog niet zeker. We kunnen CETA dus nog stoppen en daar is alle reden voor: het zou funest zijn voor klimaat en dierenwelzijn en nóg meer macht geven aan multinationals.

Het doel van CETA

Dit handelsverdrag moet er in theorie voor zorgen dat de markt tussen de E.U. en Canada één grote concurrerende markt wordt. Onderlinge handel en investeringen worden op deze manier gestimuleerd, importheffingen worden vrijwel geheel afgeschaft en douaneprocedures worden vereenvoudigd, waardoor meer goederen en diensten over een weer kunnen terwijl het proces ook sneller gaat lopen, bijvoorbeeld door minder controles.

Ook moeten er verschillende werkgroepen komen, bestaande uit Europese en Canadese ambtenaren. Zij krijgen binnen CETA de vrijheid om gemaakte afspraken binnen het verdrag jaarlijks te evalueren en eventueel aan te passen. Een ‘levend’ verdrag dus, waar na eventuele goedkeuring nog allerlei aspecten kunnen worden aangepast zonder verdere democratische toetsing.

Wat er mis is met CETA

Allereerst heeft Canada minder strenge regels dan de E.U. als het aankomt op milieu en dierenwelzijn. Zo is het in Canada nog wel toegestaan om koeien groeihormonen toe te dienen, mag rundvlees in chloor worden gewassen en zijn er nog minder eisen wat betreft bewegingsruimte en de transportduur van dieren. Door deze lagere eisen kunnen Canadese producten veel goedkoper worden geproduceerd dan in Nederland, waardoor Nederlandse boeren uiteindelijk weer verder de hoek van megastallen en massaproductie in worden gedreven als zij willen concurreren. Dit alles met grootschalige vervuiling en dierenleed als gevolg. Zoals wel vaker binnen de marktwerking stevenen we dus af op een race naar de bodem.

Misschien wel het meest omstreden onderdeel van CETA is het ICS, een speciale rechtbank voor bedrijven. Dat houdt in dat als een bij het verdrag betrokken multinational het niet eens is met een besluit van onze overheid, zij naar een rechter kunnen stappen, speciaal voor grote bedrijven. Wanneer er dus bijvoorbeeld eindelijk broodnodige stappen gemaakt zouden worden om de klimaatcrisis tegen te gaan, maar dit een (financieel) negatief effect heeft voor een van de grote bedrijven betrokken bij het verdrag, kunnen zij een claim indienen voor compensatie. Nóg meer macht en invloed voor de grote bedrijven dus, zelfs als het om toekomstige wetten gaat. Dit geldt overigens ook als een bedrijf niet uit Canada komt, maar daar wel vestigingen heeft. Zo wordt CETA ook al snel een sluiproute voor grote Amerikaanse bedrijven die via deze weg veel invloed krijgen op besluiten die door de Nederlandse overheid worden gemaakt.

Zoals wel vaker binnen de marktwerking stevenen we dus af op een race naar de bodem.

Wat kunnen we doen?

Het besluit rondom CETA is een keuze tussen de belangen van mens, dier en milieu tegenover de belangen van multinationals. Niet alleen hier, want mocht CETA een succes worden, zullen vergelijkbare verdragen ook voorgesteld worden aan landen als Vietnam, Mexico en Thailand, waar Europese multinationals dus ook meer macht en rechten zullen krijgen met alle desastreuze gevolgen van dien.

Op dit moment is het hele kabinet voorstander van het verdrag, behalve de ChristenUnie, die nog twijfelen. Stemmen zij tegen, dan lijkt het verdrag van tafel. Dat zou een enorme stap zijn. Nederland is namelijk een van de weinige lidstaten die nog niet akkoord gegaan is. Wij kunen dit dus nog tegenhouden!

BIJ1 is tegen CETA en roept andere partijen op om tegen het verdrag te stemmen. Meer oog voor kwesties als klimaat, gelijke kansen en dierenwelzijn, minder macht en zeggenschap voor multinationals!