Een onderwerp wat ons momenteel allemaal bezighoudt, is de aanval die Israël deze maand heeft ingezet tegen de Palestijnen, waarbij duizenden van hen zijn omgekomen. Inmiddels ligt Gaza volledig in puin, hebben de inwoners geen toegang tot eten, drinken, elektriciteit en medische hulp, blijft het dodenaantal stijgen, en worden ook Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever doelwit van Israëlisch geweld. 

Wat er momenteel voor onze ogen afspeelt is kolonialisme, etnische zuivering en genocide. Israël kan hierbij keer op keer rekenen op de onvoorwaardelijke steun van het westen, waaronder Nederland. Nederlandse politieke leiders, van rechts tot aan links, spraken deze maand steun uit voor Israël en hun ‘recht op zelfverdediging’. En in de Tweede Kamer wordt je het woord ontnomen wanneer je de leus ‘From the river to the sea, Palestine will be free’ gebruikt.

Het spreekt voor zich dat BIJ1 breekt met dit koloniale narratief en de Palestijnen blijft steunen in hun bevrijdingsstrijd. We roepen op tot een staakt-het-vuren en een einde aan de Israëlische bezetting: van de rivier tot aan de zee.

Zoals Sylvana Simons zei in de Tweede Kamer tijdens het debat over Palestina:

‘Elke vraag die stuurt op een veroordeling van Hamas, zonder daarbij de context van 75 jaar etnische zuivering van Palestijnen te benoemen, is incompleet. De vraag is dan ook niet: wat vinden wij van Hamas? De vraag is: wat vinden wij – allemaal – van gewelddadig verzet als reactie op bijna 100 jaar koloniaal terreur? Dát is de nuance die de media, onze bewindspersonen, en Europese leiders voor het gemak compleet aan de kant schuiven. Niet alleen nu. En niet alleen vorige week of de week ervoor. Maar al 75 jaar lang.”

Bekijk de volledige bijdrage hier of lees het hieronder:

Je hoort weleens: slechte vragen bestaan niet. Durf altijd te vragen en te bevragen. En daar ben ik het vaker wel dan niet mee eens. Maar de afgelopen weken laten onverlet zien: slechte vragen bestaan wel degelijk.

Want met regelmaat werd gevraagd wat BIJ1 nou vindt van de daden van Hamas. Dat is het schoolvoorbeeld van een slechte vraag. Niet omdat de vraag grammaticaal niet klopt, of omdat men het antwoord al zou moeten weten. Maar wel omdat de vraag incompleet is. 

Natuurlijk is de aanval van Hamas op onschuldige mensen afschuwelijk. Maar elke vraag die stuurt op een veroordeling van Hamas, zonder daarbij de context van 75 jaar etnische zuivering van Palestijnen te benoemen, is incompleet. Iedere vraag die op zoek is naar een stempel van terreur, zonder daarbij het bestaan van de vestigingskolonie van Israël en de bezetting van Palestina te noemen, is incompleet. 

De vraag is dan ook niet: wat vinden wij van Hamas? De vraag is: wat vinden wij – allemaal – van gewelddadig verzet als reactie op bijna 100 jaar koloniaal terreur? Dát is de nuance die de media, onze bewindspersonen, en Europese leiders voor het gemak compleet aan de kant schuiven. Niet alleen nu. En niet alleen vorige week of de week ervoor. Maar al 75 jaar lang. 

Sterker nog, zowel onze Minister-President als onze Koning hebben uitgesproken dat ieder slachtoffer dat nu valt, een slachtoffer is van Hamas. Voorzitter, dat is exáct hoe kolonialisme werkt. We houden niet de onderdrukkers, maar de onderdrukten verantwoordelijk voor het ontstaan van terreur.

Door de context van 75 jaar ontmenselijking, ontheemding, huizenroof, vernielingen, berovingen, etnische zuivering en moorden van de hand van Israël achterwege te laten, is Nederland niet alleen medeplichtig aan de dehumanisering van de Palestijnen maar ook aan de legitimering van illegale koloniale nederzettingen. En door deze context decennialang toe te staan, heeft Nederland – in samenwerking met Europese en Amerikaanse bondgenoten – Israël eigenhandig boven de wet geplaatst. Met alle gevolgen van dien. Elk slachtoffer dat nu valt, is een slachtoffer van kolonialisme. En ook Nederland heeft daar wéér schuld aan.

Dat is ironisch. Want bijna een jaar geleden bood onze regering excuses aan voor het Nederlandse slavernijverleden. Maar wat betekenen die excuses nog als je Apartheid vandaag de dag nog ondersteunt? Het antwoord is niets. 

Wat Nederland zou móéten doen bij de Europese top, is het voortouw nemen in het afdwingen van een staakt-het-vuren. En Nederland zou moeten pleiten voor dekolonisatie. Nederland moet stoppen met de handel met illegale nederzettingen, pleiten voor opschorting van het EU-associatieverdrag, en kappen met elke vorm van militaire samenwerking met Israël. Nederland moet oproepen tot vrijlating van álle ontvoerde en gegijzelde mensen. Zowel die uit Israël als de duizenden Palestijnen, waaronder vele kinderen, die over de jaren zonder eerlijk proces zijn vastgezet en nog steeds vastgezet worden. Nederland moet onderzoek door het Internationaal Strafhof bespoedigen naar de oorlogsmisdaden die, met onze militaire en financiële steun, door Israël worden uitgevoerd en naar mogelijke vervolging van Netanyahu. 

Voorzitter, zoals de geschiedenis ons keer op keer heeft laten zien, is het altijd makkelijker om achteraf aan de goede kant van de geschiedenis te staan dan op het moment zelf. Maar dit is zo een moment om te erkennen dat de geschiedenis zich herhaalt. Dat dit geen oorlog is, of een religieus conflict, maar dat het gaat over overheersing en etnische zuivering, en verzet daartegen. 

Maar voorzitter, vergeet niet, van slavernij tot aan Apartheid, van Indonesië tot aan Algerije, van Vietnam tot aan Haïti: iedere bevrijdingsstrijd werd getekend door geweld. Getekend door het verlies van mensenlevens, waarvan ieder mensenleven één te veel is. Het is aan ons om te beseffen dat geweld niet ontspringt bij hen die zich verzetten tegen hun ontmenselijking, maar bij degenen die ontmenselijken. Het is aan ons om te beseffen dat een eind aan geweld niet begint bij hen die bestolen zijn van iedere basale levensbehoefte. Maar dat de bescherming van iedereen begint bij het afkeuren van degenen die anderen bestelen van precies die levensbehoeften.

Hier in het Parlement is ons verhaal misschien onpopulair. Maar de afgelopen weken zijn tienduizenden mensen in Nederland de straat opgegaan om, met gevaar voor eigen leven, vreedzaam te demonstreren voor Palestina, en het recht om vrij te zijn van kolonialisme. 

Aan al die mensen: weet dat jullie medemenselijkheid, jullie moreel kompas & gevoel voor rechtvaardigheid gezien en gehoord wordt. Haal kracht uit elkaar, zorg goed voor jullie zelf en de mensen om jullie heen, in het bijzonder Palestijnse vrienden en familie. 

Blijf de Palestijnen zeggen: wij staan aan jullie zijde. Jullie namen vergeten we niet. Jullie verhalen blijven we vertellen. 

Opdat we, met jullie vrijheid, allemaal vrij zijn. 

Breek de ketens. Beken kleur.