Op het partijcongres maakte onze voormalige partijvoorzitter Rebekka Timmer bekend voorlopig te stoppen met haar politieke functies, om meer tijd te hebben voor haarzelf. Het bestuur wil Rebekka ontzettend bedanken voor haar harde werk als partijvoorzitter. We kijken uit naar de samenwerking met Rebekka tijdens de campagne, waar ze lijstduwer is en onze lijsttrekker Edson ondersteunt. Ook danken we alle leden voor het mooie afscheidsmoment voor Rebekka op het congres.

Lees hieronder Rebekka’s speech die zij gaf op het Congres.

‘Over twee weken alweer ga ik mijn vijfentwintigste levensjaar in. En met de jaren, zo heb ik mij althans vaak laten zeggen, komt verstand. Dus graag vertel ik jullie over een besluit dat ik recent genomen heb.

Ik heb besloten dat ik mijn tijd in de politiek voorlopig zal afsluiten en dat ik, na afloop van ons Congres, stop als partijvoorzitter en bestuurslid.

Dat is een persoonlijk en geen politiek besluit. Ik heb het besluit namelijk genomen, omdat ik merk dat de drukte, de drama en de benodigde overgave van het politieke werk en de politieke strijd mij parten beginnen te spelen.

In de politiek word je geleefd. Je bent een vehikel, geen mens. Je moet altijd paraat staan, the show must go on, en je moet onaflatend veel vertrouwen koesteren in de medemens.

Tijdens mijn bijna zeven jaar fulltime politieke activiteit, heb ik veel geleerd, heb ik vrienden gemaakt voor het leven, heb ik mogen bouwen aan het begin van onze historische beweging. Maar ik heb ook offers gebracht. Het merendeel van die jaren heb ik zonder inkomen geleefd, van leningen en spaargeld. Vriendschappen en familie hebben eronder geleden; mijn nachtrust en gezondheid. En niet onbelangrijk: ook mijn vakanties waren nooit vrij — wie hier kan nou zeggen ooit telefoontjes beantwoord te hebben op het Sint Pietersplein, demonstraties te hebben verzorgd vanaf het platteland van Macedonië of financiële verantwoordingen te hebben geregeld vanuit een hotelkamer in Istanboel?

Sinds mijn zeventiende, heb ik voor alles geleefd, behalve voor mijzelf. Ik heb nooit geschroomd om de grootste taken en verantwoordelijkheden op mijn schouders te nemen, de hete kolen uit het vuur te halen of zelfs de meest onbenullige zaken af te handelen. Zoals Lenin namelijk zei: weiger nooit kleinigheden, want uit kleinigheden zijn de grote dingen opgebouwd. — Dat heb ik gedaan met liefde en eerlijk waar: ik zou het zonder twijfel allemaal opnieuw doen.

Het is een eer geweest om onze strijd en onze mensen vanuit verschillende posities te hebben mogen dienen. Maar voor nu eventjes zeg ik: das Lied ist aus. Het lied is over. Ik moet luisteren naar een lichaam en een psyche die zeggen: we staan het niet meer toe. Ik moet het mijzelf gaan gunnen om niet enkel aan de partij te bouwen, maar ook eens prioriteit te geven aan het bouwen aan mijzelf.

Niettemin zal mijn politieke retraite niet helemaal BIJ1-vrij zijn. Met Edson als nieuwe aanvoerder, kan ik natuurlijk niet aan zijn lot overlaten in de campagne. Ik heb Edson en de campagneleiding aangeboden een rol te spelen in zijn persoonlijke ondersteuning. Ook ben ik natuurlijk onze lijstduwer en zal ik altijd bereikbaar blijven voor het geweldige bestuur dat ik achterlaat.

Dari hati ke hati, wil ik jullie zeggen: dank jullie wel voor deze mooie jaren, voor alle steun, voor alles wat ik van jullie heb mogen leren. 

Wat ga ik doen? Je mag lachen: ik ga mijn imago van high school drop-out op het spel zetten en eens mijn middelbareschooldiploma halen. Misschien ga ik wel geschiedenisbijles geven aan al mijn Instagram Live-volgers, die daar al sinds de vorige verkiezingen om vragen. En ik ga eens aan de slag met al het schrijfwerk dat zich met de jaren in een laatje van mijn bureau heeft opgehoopt.

Voel je vrij om mij aan te spreken of op te zoeken als je vragen hebt en dingen wilt zeggen.

Verder mag alle lieve post n.a.v. deze mededeling worden geadresseerd aan onze Tweede Kamerfractie. Want Sylvana, Edson en de fractie weten het nog niet, maar die Kamerpas houd ik. De lunches in het Statenrestaurant wil ik niet missen.

Mocht er minder lieve post zijn, dan mag dat worden verstuurd naar ons partijkantoor in Woerden. Want het grootste gouden randje van mijn besluit is nog wel dat ik straks geen reden meer heb om mij nog ooit in dat gehucht te begeven.’

Rebekka Timmer

1 oktober 2023