De excuses lijken echter niet te gaan over überhaupt het geweld en de aanwezigheid van Nederland in een land dat net de onafhankelijkheid had uitgeroepen. Er worden ook geen excuses gemaakt voor de eeuwen van koloniale bezetting die hieraan vooraf gingen. Dat de Koning niet in gesprek wil treden met nabestaanden van de slachtoffers uit deze periode schetst hoe hol zijn woorden zijn. De vraag blijft: wat zijn de consequenties van zijn excuses?

Echte erkenning bestaat niet zolang er geen boete wordt gedaan voor de misdaden in Indonesië, er geen juridische erkenning is van de Indonesische onafhankelijkheid van 17 augustus 1945, de daarbij komende consequenties nog niet zijn afgehandeld en er geen genoegdoening is aan Indonesië voor de gelden die zij moest betalen in ruil voor onafhankelijkheid.

Deze excuses lijken dus een eerste stap in de goede richting, maar BIJ1 ziet dat er nog een lange weg te gaan is. Nederland moet haar verdere verantwoordelijkheid nemen om de relatie met Indonesië te dekoloniseren en op rechtvaardige wijze met haar verleden om te gaan.