In samenwerking met Nederland werd op 1 december 1961 de onafhankelijkheid van West Papua uitgeroepen, wel nog als onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Op die dag werden officieel ook ons nationaal volkslied, landswapen en de Sampari (Morgenster) vlag in gebruik genomen. Helaas was deze onafhankelijkheid van korte duur.

Miko-Serko, kandidaat voor de Tweede Kamer, werpt een blik op het verleden van West Papua en kijkt vooruit naar een sociaal rechtvaardige toekomst.

“Ik ben Miko-Serko, kleinzoon van Eef Mamoribo die door de overdracht van West Papua aan Indonesië heeft moeten vluchten naar Nederland. Waar wij nu met 4 generaties wonen en ons al bijna 60 jaar bezig houden met inheemse culturele overdracht, vrijheidsstrijd van West Papua en gemeenschapsvorming in de Nederlandse samenleving.”

Na de Tweede Wereldoorlog bevrijdt Indonesië zichzelf van het koloniale Nederlandse bestuur. Daarmee verliest Nederland de Indische koloniën aan de nieuw gevormde Republiek Indonesië. En daarmee ook alle gedane investeringen en de mogelijkheid tot het benutten van grondstoffen. Het is op dat moment dus van belang om de controle over de grondstoffen en het volk van West Papua te behouden. Onder de dekmantel en bescherming van christelijke missies is de rijke diversiteit van grondstoffen in de binnenlanden ontdekt. Om de toegang hiertoe te behouden gaat Nederland zelfs de militaire strijd aan met Indonesië, die zelf ook uit is op het land en de grondstoffen van West Papua. net zoals het de koloniale profijten van grondstoffen en inheemse volkeren van de andere eilanden binnen de republiek voortzet.

Nederland, dat zelf met de wederopbouw van eigen land bezig is, zoekt voor deze strijd de hulp van andere westerse landen, maar krijgt die uiteindelijk niet. Westerse elite van zowel binnen als buiten Europa, verzameld in de Bilderberg groep, besluit namelijk tot een andere aanpak betreffende West Papua. Onder leiding van de koninklijke familie wordt tijdens deze bijeenkomsten besloten tot een deal met Indonesië. De Nederlandse regering wordt onder druk gezet om af te zien van het plan tot zelfbestuur van West Papua. Dit gebeurt tijdens geheime gesprekken met Indonesië en de VS, waarvan de Papua’s zelf worden uitgesloten.

Om dit voor de buitenwereld eerlijk te laten lijken, wordt onder VN vlag het New York Verdrag opgesteld door Indonesië, Nederland en de VS. Net zoals bij de eerdere gesprekken worden de inheemse Papua’s hierbij uitgesloten. In dit verdrag staat onder andere een 7 jaar durende voorbereiding, onder bescherming van een VN-vredesmacht, tot een referendum. Waarin álle Papua’s het recht hebben om te kiezen tussen onafhankelijkheid of inclusie in de Republiek van Indonesië. Dit blijkt in praktijk een 7-jarig schrikbewind te zijn van de Indonesische legermacht, die direct openlijk verkondigt dat het land tot de republiek Indonesië behoort. Ook de stemming in 1969, die in het verdrag Act Of Free Choice wordt genoemd, blijkt in praktijk een Act Of No Choice. Waarin een kleine afvaardiging van Papua’s in een Indonesisch legerkamp, en onder de VN vlag, gedwongen moet kiezen voor inclusie in de republiek van Indonesië. In later vrijgegeven documenten blijkt dat het land en volk van West Papua is verkocht aan Indonesië in ruil voor de uitbuiting van de rijke diversiteit aan grondstoffen door de westerse elite, waarvan de contracten al 2 jaar voor de stemming zijn ondertekend. Deze hele gang van zaken wordt sindsdien buiten de media en informatiestromen gehouden.

Al die tijd voert Indonesië een langzame tactische genocide uit op de inheemse bevolking van West Papua. Het doel is om de inheemse bevolking tot een minderheid te maken in eigen land, om tegelijkertijd met een emigratie en bevolkingsbeleid tot een Indische meerderheid te komen. Net zoals hun westerse bondgenoten hebben gedaan in onder andere Canada, de VS, Australië en Nieuw Zeeland. Landen die ook allemaal Indonesië in dit koloniale beleid bijstaan door middel van financiële, militaire en politieke steun.

De blijvende roep om onafhankelijkheid van de Papua’s wordt al die tijd met intimidatie en geweld onschadelijk gemaakt. Door de moderne tijd van het internet wordt het echter alsmaar moeilijker om dit buiten de publieke aandacht te doen. Waar het bezit van Papua-symbolen en uiten van expressies vrijwel altijd een zekere dood betekende, zijn dergelijke straffen steeds moeilijker om ongezien uit te voeren. Nog steeds kan het hijsen van de vlag of uitspreken van het recht tot zelfbeschikking echter 15 jaar gevangenis betekenen.

Nu de afgesloten exploitatiecontracten van de grondstoffen van West Papua met het westen bijna aflopen en elitaire Indische machten die langzaam overnemen, groeit ook de aandacht voor de onafhankelijksstrijd van West Papua in de westerse media en politiek. Terwijl zij decennialang de Papua lobbies hebben genegeerd, en zelfs hebben tegengewerkt en/of afgeleid met valse belofte. Nu is er ruimte voor een steeds succesvollere globale Papua lobby vanuit westerse landen. De vraag is waarom juist nu de westerse macht op de grondstoffen van West Papua afneemt, die ruimte en aandacht voor de vrijheidsstrijd van de inheemse bevolking juist toeneemt?

Het globale westerse koloniale systeem en de uitbuiting van grondstoffen en inheemse bevolkingen is nog altijd actief. Niet alleen in Papua of Oceanië, maar ook op alle andere continenten pleegt het ecocides en ethnocides van inheemse volkeren. De macht van dit systeem is gebouwd op het geloof en vertrouwen van hun eigen bevolking in instituten zoals religie, politiek, media, koninklijke families, leger, wetenschap, etc. Die in het verhaal van West Papua worden misbruikt voor voortzetting van het koloniale systeem. En daarom is het belangrijk dat het verhaal van West Papua globaal onder de aandacht wordt gebracht. Om de genocide van Papua’s en ecocide van hun land te kunnen stoppen, maar ook de totale ethnocide van alle inheemse culturen die leven in balans met onze natuur. Waar juist de Papua’s een van de rijkste bronnen zijn voor het herstellen van een duurzame menselijke levenswijze in balans met onze aarde.

Met het bewustzijn dat wij één menselijke gemeenschap zijn op aarde, is de nationale slogan van West Papua: OnePeopleOneSoul. Dus voor het vergroten van veiligheid van de Papua’s die vandaag de vrijheidsvlag hijsen, de kans op hun eigen zelfbeschikking, en ook voor de inheemse vrijheid en rechten van ons allen: hijs de Morgenster vlag en deel de hashtag #OnePeopleOneSoul.