BIJ1 droomt van een wereld zonder racisme, seksisme, islamofobie, LGBTQIA+ discriminatie, kapitalisme, validisme en alle andere vormen van onderdrukking. Een wereld waarin we erkennen dat we onvolledig zijn zonder elkaar en daarom altijd solidair moeten zijn met elkaars strijd voor een volwaardig leven.

De wereld van vandaag is gebouwd op 400 jaar wereldwijd kolonialisme en slavernij. Inmiddels heeft ook de Nederlandse staat zelf het grote zwijgen over ons koloniale verleden doorbroken. Maar na de komma begint nu. We moeten de verbinding tussen ons verleden en het heden zoeken, aanwijzen en herstellen: het is tijd voor dekoloniale politiek. Want het koloniale- en slavernijverleden van Nederland vormen geen afgesloten hoofdstuk: ook vandaag de dag wordt dit boek nog geschreven. De koloniale basis van onze samenleving heeft negatieve gevolgen voor iedereen, ongeacht huidskleur. Alleen de allerrijksten profiteren van onze racistische en koloniale wereld die solidariteit en echte verandering tegenwerkt.

We moeten deze systemen nu, voor eens en voor altijd, afbreken en vanuit intersectionele solidariteit werken naar een wereld gebaseerd op radicale gelijkwaardigheid. BIJ1 strijdt daarom voor de volgende punten:

1. Racisme wordt in alle opzichten aangepakt: zowel bij de overheid als in de hele samenleving. Alle ministeries, gemeenten en overheidsdiensten doen grondig onderzoek naar racisme binnen hun organisaties en voeren actief antiracistisch beleid.
2. We pakken discriminatie in het migratiebeleid aan. Europees en Nederlands migratiebeleid discrimineert op basis van afkomst en klasse. Voornamelijk mensen uit Azië en Afrika toegang tot Europa ontzeggen is neokoloniaal en racistisch. We verbieden discriminatie op basis van nationaliteit of verblijfsstatus.
3. We pakken racisme in wonen en omgeving aan. Er zijn talloze onderzoeken uitgevoerd naar discriminatie op de woningmarkt. Het is tijd om op basis daarvan antiracistisch beleid vorm te geven, onder andere door gentrificatie tegen te gaan. Woningcorporaties moeten actief aantonen dat zij niet discrimineren. Leegstaande panden krijgen maatschappelijke functies en worden onder andere gebruikt voor de ontwikkeling en emancipatie van jongeren van kleur.
4. We pakken racisme in het onderwijs aan. Antiracisme krijgt een belangrijke plek in lerarenopleidingen, met een nadruk op het ontleren van racistisch gedachtegoed en racistische gedragingen. Ook besteden we speciale aandacht aan het leren herkennen van en ingrijpen bij racisme op school. Elke student die stage moet lopen, krijgt gegarandeerd een stageplek in een passende en daartoe gekwalificeerde werkomgeving. Stagediscriminatie wordt streng aangepakt.
5. We pakken het grootschalige racisme op de arbeidsmarkt aan. Zo komt er naast een vrouwenquotum ook een quotum op basis van etniciteit voor leiderschapsposities; moeten bedrijven stilte- en gebedsruimtes inrichten; en worden organisatiestructuren zodanig aangepast dat bedrijven hun diversiteit kunnen faciliteren en behouden. Ook worden diploma’s uit niet-westerse landen erkend.
6. We doen uitgebreid onderzoek naar het effect van racisme in de zorg en pakken het aan. Zowel in de vorm van vooroordelen bij zorgmedewerkers, als behandelmethoden die gebaseerd zijn op onderzoek waarin mensen van kleur en vrouwen ondervertegenwoordigd zijn.
7. Islamofobie en moslimhaat worden, na jarenlange normalisatie, daadkrachtig aangepakt. We schaffen het hoofddoekverbod en het verbod op gezichtsbedekkende kleding af en we verbieden het vernielen van heilige schriften. Wetgeving die moslims onterecht koppelt aan onveiligheid trekken we in.

1. We bouwen, met meer structurele financiering, een grotere organisatie rond de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme (NCDR). We stellen juridische definities op van racisme, anti-Zwart racisme, antisemitisme, anti-Aziatisch racisme, moslimhaat en haat tegen Roma en Sinti. Hierbij komt ook een onafhankelijk meldpunt. De meldingen bespreken we voortaan in de veiligheidsdriehoeken.
2. We besteden meer aandacht aan educatie over fascisme in alle vormen. Zo kunnen we racistische en antisemitische theorieën, zoals de ‘omvolkingstheorie’, ‘cultuurmarxisme’, of leugens over een ‘Joods complot’, beter bestrijden. Ook verbieden en ontbinden we organisaties die racistisch gedachtegoed uitwisselen en verspreiden.
3. We verbieden alle vormen van blackface in de openbare ruimte, inclusief zwarte piet. We stellen wettelijk vast dat haatmisdrijven zwaarder worden bestraft dan nu.
4. Er komt een eerlijke definitie van antisemitisme. De IHRA-definitie, die het benoemen van het racistische karakter van de staat Israël als antisemitisch beoordeelt, wordt verworpen. Er komt ook erkenning voor het antisemitisme binnen de Zionistische beweging. Het bezit van nazi-attributen wordt voortaan alleen met een vergunning toegestaan. Aanbidding of verheerlijking van prominente fascisten, zoals Hitler, wordt bij wet verboden.

1. Nederland herstelt de schade die is veroorzaakt door 400 jaar kolonialisme en slavernij. Reparaties zullen zowel materieel als immaterieel zijn. Besluitvorming over de precieze invulling van deze reparaties laten we aan de samenlevingen van de (voormalige) koloniën. Nederland ondersteunt dit proces financieel en (naar behoefte) logistiek. Naast de ABCSSS-eilanden, Suriname en Indonesië betrekken we ook alle andere getroffen samenlevingen en groepen bij het reparatieproces, waaronder de Zuid-Molukken, West-Papoea, Tobago, Noord-Brazilië, West Afrika, Zuid Afrika en de oorspronkelijke bewoners van New York en New Jersey.
2. Er komt een ‘consensusrijkswet herstelmaatregelen’ voor het gehele Koninkrijk, zodat het uitvoeren van herstelbeleid bij wet wordt gegarandeerd en niet afhangt van de welwillendheid van een willekeurige Europees-Nederlandse regering.
3. Ook in het Europese deel van Nederland komt heling van kolonialisme centraal te staan. Dekolonisatiebeleid is bij alle ministeries prioriteit. We besteden structureel geld aan:
   1. onderzoek naar de huidige effecten van kolonialisme
   2. het verspreiden van de opgedane kennis hiervan 
   3. de invoering van passende maatregelen. 

Belangrijke prioriteiten voor dekolonisatiebeleid zijn overheidsinstanties waar burgers direct mee te maken hebben, zoals de Belastingdienst, UWV en DUO.

4. Het toekomstige Nationale Slavernij Museum is gratis en kent gegarandeerd een structurele financiële basis. Daarnaast bieden het Nationale Slavernij Museum en de Nederlandse staat, waar gewenst, financiële en andere hulp bij het opzetten van verwante musea in het Caribische gedeelte van het Koninkrijk en bij de samenwerking tussen deze musea.
5. We besteden speciale aandacht aan mentale en geestelijke dekolonisatie. We breken met het beleid van de Nederlandse staat waarin de infrastructuur voor het koloniale gedachtegoed en het witte superioriteitsdenken wordt voortgezet. Dit gebeurt onder andere door dekolonisatie in het onderwijs in curricula, gedekoloniseerde lesmethodes en het erkennen van de waarde van niet-Westerse kennis en cultuur. Ook laten we de koloniale verheerlijking, bijvoorbeeld middels standbeelden en straatnamen, uit het straatbeeld verdwijnen.
6. We erkennen als nationale feestdagen: 1 juli (Keti Koti), 17 augustus (Dia di lucha pa libertat of Dia di Tula en de Onafhankelijkheidsdag van Indonesië), 10 oktober (het opheffen van de Nederlandse Antillen), 25 november (de Onafhankelijkheidsdag van Suriname), en 18 maart (Dia di Himno y Bandera, de Arubaanse Dag van het Volkslied en de Vlag). We maken 3 mei ‘dag van de empathie’, als onderdeel van de herdenking en viering rondom 4 en 5 mei. Op deze dag komen mensen samen en herdenken we het koloniaal verleden en de vele slachtoffers die Nederland heeft gemaakt in het verleden.