BIJ1 kan niet vaak genoeg benadrukken dat sekswerk gewoon werk is. Wij strijden voor een Nederland waarin sekswerkers vrij van vooroordelen en in veiligheid hun werk kunnen doen. Dat is helaas nog lang niet het geval. Het Nederlandse sekswerkbeleid is ouderwets, achterhaald en gaat nog steeds uit van repressie en criminalisering. BIJ1 volgt graag het voorbeeld van Nieuw Zeeland en streeft naar totale decriminalisering van sekswerk. Sekswerkers verdienen vertrouwen en goede arbeidsrechten in plaats van stigmatisering. Zo zorgen we ervoor dat hun positie structureel beter wordt en zij gelijkwaardig mee kunnen doen aan onze samenleving.

We zetten ons in het bijzonder in voor sekswerkers die in kwetsbare posities zitten, omdat zij bijvoorbeeld trans, ongedocumenteerd, of een combinatie daarvan zijn. Deze sekswerkers doen hun werk vaak noodgedwongen en zonder vergunning. Hierdoor krijgen ze vaker te maken met onveiligheid of uitbuiting. Veel kwetsbare sekswerkers kunnen hierdoor geen aanspraak maken op goede zorg en ondersteuning en worden daarnaast ook nog door de staat gecriminaliseerd. Dat helpt hen op geen enkele manier. We rekenen daarom per direct af met de wet regulering sekswerk (WRS) en stoppen met maatregelen die keer op keer bewezen hebben een tegengesteld effect te hebben. Sekswerkers weten zelf heel goed wat ze nodig hebben. Daarom praten wij met hen, in plaats van over hen. 

Er moet beleid komen waarin zelfbeschikking en goede werkomstandigheden centraal staan en sekswerkers zeggenschap krijgen over hun eigen werk. BIJ1 strijdt daarom onder meer voor de volgende punten:

1. Volledig decriminaliseren van sekswerk. 
2. Gelijktrekken van de rechten van sekswerkers met de arbeidsrechten van andere zelfstandigen en werknemers.
3. Opheffen van de vergunningseis voor zelfstandige sekswerkers. Sekswerkers krijgen de mogelijkheid om thuis een ‘eenmanszaak’ te starten. Daarbij stellen we hen in staat diensten bij derden in te kopen, zonder die partij te criminaliseren.
4. Sekswerkers zijn nooit verplicht bijzondere persoonlijke informatie te delen of zich te laten registreren. De WRS gaat van tafel.
5. We maken in beleid onderscheid tussen sekswerk en mensenhandel. Sekswerk is werk en mensenhandel is uitbuiting. We leggen de beleidsverantwoordelijkheid voor sekswerk bij het Ministerie van Sociale Zaken, en die voor mensenhandel bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid.

1. We praten met sekswerkers, niet over hen. Sekswerkers krijgen inspraak in, en bepalen mede, het beleid over sekswerk.
2. De leeftijdsgrens voor sekswerk blijft op 18 jaar en gaat niet naar 21 jaar.
3. Sekswerkers krijgen toegang tot (zakelijke) dienstverlening. Zij kunnen een bankrekening openen of hypotheek krijgen en worden met respect behandeld. Sekswerkers weigeren vanwege hun arbeid wordt gezien als discriminatie. 

1. We stimuleren gemeenten om lokaal voldoende veilige werkplekken voor sekswerkers te faciliteren en voorkomen dat gemeenten een eigen beleid van criminalisering kunnen voeren.
2. We versimpelen het vergunningenstelsel voor exploitanten. Als sekswerkers het willen, moet het makkelijk zijn werkplekken te creëren waar zij kunnen werken met gedeelde voorzieningen en in nabijheid van collega’s.